आय.पी.एल. च्या 'मनाचे श्लोक' 1

मना ना काळे, काय किती गुंतवावे

पोलार्डला घ्यावे, की ब्राव्होला घ्यावे,

मोजावी किंमत, आपण मोठी जंगी

तरी शेवटी ही, गाजराचीच पुंगी.

सायमंडने नुसते, मधुचंद्रास यावे

इतरांनीसुद्धा, त्या संगे असावे,

'मुंबई'ने शेवटी, केलाच धावा

मग 'देवा'ने केल्या, सर्वांच्या धावा.

गंभीरने नेमकी, काय करामत केली

'रायडर्स'ची स्वारी, 'सेमी'त नेली,

एकसारखे हारण्याची, सवय आता गेली

एस.आर.के.च्या गाली, खळ्याची खेळी.

वेळ आली होती, पण काळ आला नव्हता

नानेस गेल्याने, 'काळ्या' आला होता

'ख्रिश'ने दाखवला, त्याचा झंझावात 

'रा.वन' ने मारला, कपाळावर हात.

बोलायचे खूप नी, करायाचे कमी

पुण्याची ही तर, सवय मोठी जुनी

'दादा'ही नाही, देऊ शकला 'सहारा'

नव्यांनी दिला, तळाशी पहारा.

-- क्रिकेट स्वामी --
उर्वरित श्लोक पुढील काही दिवसात पठणास मिळतील, याची वाचकांनी नोंद घ्यावी... :)

मी केलेली कविता

आज म्हटलं कविता करूया

ए ला ए, ओ ला ओ जोडुया

काहीतरी मस्तं लिहूया

Fb वर टाकून LIKES घेऊया.

सुरवातीलाच अडखळलो कोणता घेऊया विषय

असं प्रेम वगैरे की जीवनाचा आशय

मग म्हटलं, सोड यार विनोदीच बरं

ते नक्की झेपेल हेच शेवटी खरं

मग पहिली ओळ लिहली.

'आज अचानक असं कसं झालं,

तिला माझ्याकडे बघून हसावंसं वाटलं!'

कसं पूर्ण करू हे 'वाटलं'चं घाटलं

या प्रयत्नात 'विनोदा'चं बाजूला राहिलं.

जमत नाही म्हटल्यावर चंगच बांधला

कवी-श्रेष्ठ राहू दे, आपल्यासाठी 'रोसेश'सुद्धा चांगला.

निदान त्याच्यासारखं तरी लिहून बघू

बिल्ली करे म्यांव और चुहे करे चू चू

ते वाचल्यावर माझं मलाच झेपलं नाही

लक्षात आलं, 'काव्य' हे आपलं राज्य नाही

पण....

पण... एक दिवस मी 'चारोळी' तरी लिहीन

यमक न जमल्यास, absurd म्हणवून घेईन!

-- आशय सहस्रबुद्धे

I request you all readers, to suggest a title for this poem...